Կխնդրեի անպայման կարդալ, այժմեական է, շա՜տ։ Հիմա էլ Արևմուտքը մեզ դաշնակից է ձևանում, ըստ այդմ, առաջարկում եմ՝ վերհիշել պատմական այս դրվագը, որտեղ «բարեխիղճ» Արևմուտքը մեր պաշպանն ու դաշնակիցն էր և դրանից հետևություններ անել:

Զանգեզուրը Սովետական Հայաստանին միացնելուց հետո կառավարությունը հնարավորություն ստացավ ամբողջովին զբաղվել երկրի ժողովրդական տնտեսության վերականգնման, պետական և մշակութային շինարարության հարցերով:

Գիրքը` «Հայաստան 1918 թվական», տպագրության է երաշխավորել Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմակերպության ինստիտուտի Հայաստանի ազգային ներկայացուցչության ռազմա-գիտական խորհուրդը։

Վտարանդի կառավարությունների ներկայացուցիչների գործունեությունը դարձել էր եվրոպական մամուլի քննարկման առարկա: Լրագրերի մի մասը, որը ներկայացնում էր Անտանտի տերությունների շահերը, ոգևորում էր նրանց բոլշևիկյան Ռուսաստանի դեմ մղվող պայքարում` խոստանալով օգնություն՝ դրա դիմաց որոշակի վարձատրություն ստանալու պայմանով:

1879 թ․ Թիֆլիսում ստեղծվել էր թատերական կոմիտե, որը պիտի հիմներ Հայ դրամատիկական ընկերությունը և որը պիտի դառնար արևելահայ, հետագայում խորհրդահայ թատրոնի «ծնողը»։

1911 թ. Ա. Մյասնիկյանը գերազանցությամբ ավարտում է Մոսկվայի պետական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետի տնտեսագիտության բաժինը և անմիջապես կանչվում է պարտադիր զինվորական ծառայության: Նա իր զինվորական ծառայությունն անցկացնում է Մոսկվայի կայազորի զորքերի կազմում: Այստեղ նա ձեռք է բերում ռազմական հմտություններ և զորացրվում պահեստի ենթասպայի կոչումով:

1938թ․ Հիտլերը, սպառնալով պատերազմով, պահանջում էր իրեն հանձնել Չեխոսլովակիայի հողերը՝ Սուդետի մարզը։ Սեպտեմբերի 30-ին եվրոպական գերտերությունները ստորագրեցին Մյունխենյան համաձայնագիրը՝ բավարարելով Գերմանիայի պահանջը։

2023 թ. դեկտեմբերի 25-ին ՀՀ կառավարությունն ընդունել է մի հակահայկական որոշում, որով սահմանափակում է հայոց լեզվի գործածության ոլորտը, միաժամանակ՝ գաղութացման ենթարկելով հայաստանյան գիտությունը, հատկապես՝ հայագիտությունն ու հասարակագիտությունը՝ իրենց բոլոր գիտակարգերով հանդերձ...

Մենք երեք ընկեր էինք և ենք. Կարեն Ավետիսյանը, բոլորիդ հայտի պատմաբան Արտակ Մովսիսյանը, որ նույնպես երջանկահիշատակ է, և ես: Մեր պատանության երազներն Արևմտյան Հայաստանը, Արցախը, Նախիջևանն ազատագրելն էր. միացյալ, հզոր, անկախ Հայաստանը: Կարենը 34 տարի առաջ` մարտի 22-ին, 21-ը չլրացած, նահատակվեց այդ առաքելության ճանապարհին` Սյունյաց աշխարհի պաշտպանական մարտերում: Կարենի և ձեր թույլտվությամբ այստեղ եմ տեղադրում իր հիշատակի համար այդ օրերին գրածս բանաստեղծությունը:

Փոթորիկներից բզկտված մի առագաստ, ամեհի ջրերում մոլորված մի ղեկ, աննավապետ ընթացք, որ յուրաքանչյուր պահի կարող է ընդհատվել խութերին բախվելիս...